Wykładnia systemowa oraz funkcjonalna art. 15 ustawy o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych w powiązaniu z art. 117 § 2 k.c. prowadzą do wniosku, że niedopuszczalne jest zamieszczanie w rejestrach prowadzonych przez biura informacji gospodarczych, informacji o ciążących na dłużniku zobowiązaniach przedawnionych w sytuacji gdy dłużnik uchylił się od jego zaspokojenia z powodu przedawnienia.
Przemawia za tym ochrona interesów dłużnika, który zdecydował się skorzystać z przysługującego mu ustawowo zarzutu przedawnienia, a jeżeli nie ma on obowiązku spełnienia świadczenia, to nie może też być w jakikolwiek sposób represjonowany z powodu odmowy jego spełnienia, w tym także poprzez publikowanie informacji podważających jego reputację i wiarygodność płatniczą. Pomimo więc, iż ustawa o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych nie zawiera w ogóle rozróżnienia na zobowiązania przedawnione i nieprzedawnione, i literalnie nie zakazuje zamieszczania w rejestrze informacji o zobowiązaniach przedawnionych, to jednak mając na uwadze wynikające z art. 117 § 2 k.c. uprawnienie dłużnika, za niedopuszczalne należy uznać publikowanie informacji o zobowiązaniach przedawnionych, co do których dłużnik w sposób wyraźny uchylił się od ich zaspokojenia z powodu upływu ustawowego terminu na dochodzenie tych roszczeń.
Działania polegające na przekazywaniu takich informacji do biura informacji gospodarczej, celem ich opublikowania, są więc zachowaniem bezprawnym i stanowią czyn nieuczciwej konkurencji, w rozumieniu art. 3 i art. 17f ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
Polecam uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11 lutego 2016 r., VI ACa 153/15, w którym szerzej o powyższym zagadnieniu.